just for Barney

Bir çok insan bu dizide kendini illa ki bir karakterle özdeşleştirmeyi ve olması gerektiği gibi kızların kendini "Robin aynı ben" diye bahsettiklerinden farklı; Ben olsam kesin Barney olurdum diyorum..

Hepsi bu.

1.3 Uzun Veda

SAATLERDİR OTURMUŞ OYALANIYORUZ,

ŞUNDAN BUNDAN, BAŞKALARINDAN SÖZ EDİYORUZ

KABUL ETMEYE YANAŞMIYOR GİBİYİZ

GERÇEKTE KİM OLDUĞUMUZU

CHARLİE BROWN'DAN, OKULDAN SÖZ EDİYORUZ

KİMİ GERÇEK, ÇOĞU UYDURMA OLAYLAR ANLATIYORUZ

YAZ VE KIŞ AKŞAMLARINDA

BİRTEK SÖZ YETİYOR BULUTLARIN ÜSTÜNDE UÇMAMIZA

PLAISIR D'AMOUR'U SÖYLERKEN BEN

BANA BAKIYOR VE KAHKAHALARLA GÜLÜYORDUN

SANA KUR YAPTIĞIMI ANLAMIYORDUN

ANLIYORDUN BELKİ, SENDİN KURNAZ OLAN

BULUTLARIN ÜSTÜNE ÇIKARTMIŞTIN BENİ

GENÇ AŞIKLAR, KOPARILMAYACAK ÇİÇEKLERDİK

KİMBİLİR SEN DE BENİ İSTİYOR MUYDUN

ZAMAN ZAMAN İNANIYORDUM BUNA

ZAMAN ZAMAN ŞAKA GİBİ GELIYORDU BANA

GÖZÜMÜN ÖNÜNDE UÇUSUYORDUN

PERVANELER GİBİ

İSTEDİĞİN ŞEYİ SÖYLEYEMİYORUM SANA

DUYMAK İSTEDİĞİM ŞEYİ DUYAMAYACAĞIM GALİBA

HER ŞEY ÖLDÜ VE HER ŞEY YAŞIYOR HALA

DEĞİŞEN TEK ŞEY VAR, HER ŞEY

BAŞARMAK İÇİN HEP UĞRAŞMIŞTIM

İNANDIĞIM ŞEYE HEP İNANMIŞTIM

ŞU KARA KURDELE KOLUMDA BİR TEK

HÜZNÜ HATIRLATIYOR HEP BAKTIĞIMDA

SÖYLE BANA DAHA İYİ DEĞİL Mİ BÖYLESİ ?

HEP HAYAL KURMAK VE HEP ALDANMAK

BİR ŞEYİ BEKLEMEK YA DA HİÇBİRŞEYİ

BİR EVET YA DA HAYIR DUYMAK İÇİN

BEKLEMEK

NASIL OLSA BİTMİŞ GİBİ GÖRÜNEN BİR ŞEY İÇİN

BÜTÜN BUNLAR HİÇ OLMAZSA BİRER ANI…

DYLAN DOG.

Günce.

Yaptığım şeyler var belki de.. İnsanları kırdım ve bu beni hiç üzümedi. Çok acı çektirdim ve bu bana acıma hissi vermedi bile. Kendim için bir şeyler yaptım insanlar için değil. Bana değer verdiler ve ben onları yalnızca kullandım.. Çıkar ilişkisi yalnızca...

Bunları yapmış olmam lazım bu denli kötü olduğum için..Hatırlamıyorum.. İnsanları kırmaktan hep kaçınmışımdır.. Küçüklüğümden beri nedense kendim üzülmemektense, insanların üzülmemesini misyon  edinmişim gibi hep onları mutlu etmek için elimden geleni yaptım.'Yeter ki üzülmesin kimse' 

Ama zamanla itici gelmeye başladılar bana,uzak durmak, hatta kimi zaman tek başıma kimsenin olmadığı bi yere gitmeyi bile istedim..(e tabi tek başına bir süre sonra sıkılır insan,konuşmak,bişeyler yapmak,içmek ister) Ama sevmeyi beceremedim insanları.. En önemlisi kendimi bile sevmeyi beceremedim. Belki de bu hayatta en çok sevdiğim şey yalnızca köpeğimdir. Dışardan bakıldığında en sevmediğim görünmesine rağmen..

Fark ettiğim ilginç şey ben kimseyi ya da hiçbirşeyi sevemiyorum ve hissedemiyorum.. Yalnızca yaşıyorum ve neden buraya geldiğimi bile bilmiyorum.. 

Son zamanlarda bunu iyice farketmeye başladım.. Ben iyi biri değilim ama kötü biride değilim.. Yalnızca ruhsuzum ya da fazla hissediyorum herşeyi ve bu artık nötr olmamı sağladı. Şok etkisi gibi yaşıyorum ama artık tepki veremiyorum.

En zon üzmek isteyeceğim insanlardan birini üzüyorum.. Farkında olmadan diyemem çünkü bu sefer ki tamamen benim suçumdu. Bilerek ve isteyerek.. Yalnızca kendimi tatmin etmek için, yalnızca kendi çıkarım için.. Ama bunu yaptığım insan o olmamalıydı onu bu denli kullanmamalıydım. Hayatta üzmemek isteyeceğim en düzgün ve en değer verdiğim insana bunu yapmamalıydım. Yanlış ama hayatımda ilk defa kendim için, kendi istediğim için, kendime birşey yaptım. Ama yanlış insan ama doğru insan.. 

Şimdi ben her ne kadar olmamış gibi davransam da bu ona belki de acı veriyor..

Yıllar sonra ne olduğumu farkettiğim için. Doktorun yıllarca söylediğini anca şimdi anlıyorum. Belki de bi süre kapatılmalıydım..

İçimdeki iyi ve kötü savaş veriyor.. Ve maalesef kötü daha ağır basıyor.. Yaptıklarımın cezası çekiyorum sanırım. İçimdeki kişiliklileri bastıramıyorum.. Mutlu olmayı haketmiyorum diyemem ama mutlu olmayacağımı bilerek yaşıyorum. Ben, ben değilim. Ben, dışardan görünen sevimli, masum, eğlenceli kız değilim. Giydiğim bu beden ölesiye zıt gösteriyor ki beni, ben bile aynada baktığım yüze kanıyorum. Ama içindekinin öyle olmadığını biliyorum. Belki de daha güzeldir belki de bi yüzü bile yoktur.. Böyle olmayı ben kabullensem de ne ailemin ne de çevremdekilerin bu kızı seveceğini hiç sanmıyorum.

Sonumu bilmeden yaşıyorum..

Bu bir delinin yazısı değil bu yalnızca hiçbir zaman mutlu olamayacağını bilen birinin yazısı..

tecavüz.

Birinin hayatıyla ilgili o birinden habersiz herhangi birşey konuşulduğu,yazılıdığı veya çizildiği zaman o kişinin hayatına tecavüz ediliyormuş.. O insana ayıp olurmuş, saygısızlıkmış. 
Peki benim hayatıma tecavüz edenleri napıcaz?
Ben kimse hakkında konuşmamaya çalıştıkça -ki yüzlerine de söylüyorum zaten-( oldum olası çenemi tutmayı beceremedim) onlar benim hayatıma daha çok müdahele etme girişimindeler.

Suskunluk erdem midir bilmem ama, ona susma ihtiyacı hissediyorum. İnsanlar ne derlerse desin takan biri değilim. Benim hakkımda konuşmak beni yalnızca unutlmaz kılar.. Ama saygısızlığa gerçekten tahammül edemiyorum. 
Ben insanların hayatlarından uzak dururken sizin benim hakkımda konuşmanız, tek bir cümlenizin bile adımı içinde geçirmeniz..Bu yalnızca beni unutamadığınızı ve benden haber almak istediğinizi gösterir..
Ne ben seni tam anlamıyla hayatıma sokabildim ne sen bana hayatında yer verebildin.. Tek bi fark vardı ki senin kendine ait bi hayatın bile yoktu..

ağzım-beynim

Gerçekten neyi bu kadar abartıyorum acaba.. Ben gerçekten o çocuğu sevdim mi yoksa sadece birini sevmeye ihtiyaç duyduğum için mi sevdim bilmiyorum..
Ara sıra melonkolik olmayı seviyorum bundan kaynaklı herşey. Güzel şeyler yaşadım iyi hoş da dün kapasına gidip onu karşımda görünce gerçekten hiçbir şey hissedemedim zorladım kendimi resmen..
Ağzımdan çıkan cümlelerle beynimden geçenlerin tek kelimesi tutmuyordu.
Ağzı:" Seni görmek istemiyorum çünkü daha fazla kendime işkence çektirmek istemiyorum."
Beynim: " Ne oluyor bana? Niye birşey hissedemiyorum ben bu çocuğa"
Ağzım: " Bana tamamen bittiğini söyle."
Beynim: " Lan! iki gün önce ağlayıp zırlıyordum şimdi geri dönmesini istemiyorum ki."
Ağzım: "Ayrıldıktan sonra seni bi daha göreceğimi sanmıyordum."
Beynim: "Kızım kendine gel! Sen bu adamı sevmiyorsun ki ne bu laflar yau."

Beynim gerçeği bilirken ağzım yalnızca o anı öyle yaşamak isteidği için yaşadı..Bu da benim için ilk oldu daha önce hiçbir erkeğin kapsına gitmemiştim. Sanırım yalnızca bunu yaşamak istedim o an. Sonrası?? O aslında benim hayatımda hep arkadaşımmış ötesi değil.

kişisel.

durduramadığım düşüncelerim,vazgeçemediğim insanlarım,bırakamadığım alışkanlıklarım,unutamadığım bir geçmişim,yaşayamadığım hayallerim var.. onlar da olmasa ne yapardım ben?? bir şeyler yaşıyorum ve bir şeyler hissediyorum..karmaşık gibi görünen ama aslında hiç bir zorluğu olmayan yalnızca insanların zorlaştırmaya çalıştığı bir hayata dahil oluyorum kimi zaman.ben onların o alacalı hayatından uzak durup kendi yağımda kavrulmaya çalışırken onlar beni kendilerince dahil etme peşinde..unut bunu mutluyum magma katmanı hayatımdan..dünyanın merkezi benim ve benim merkezim yalnızca benim seçtiğim insanlar..ya da ben farkında olmadan beni seçip kopmak istemediğim insan. kusura bakmayın.. kontenjan dolduğundan dolayı lütfen başka ders seçimleri yapınız..

Duygusuz.

Bu kadar ciddiye almaya ne gerek var canım herşeyi.. Hayatını istediğin gibi yaşamalı insan. Sevgili olmalı mutlaka insanın hayatında ve hiç çekinmeden doyasıya öpüşmeli, sevişmeli.. Bu kadar ruhsuzluk niye??
İçinden geleni yapabilmeli insan! Duyguları olmalı!
Yaşadığım olaylar, durumlar artık acıtmayaya başladı canımı.. Hatta o kadar ilginçtir ki hiçbir şey hissedemiyorum bile;zorluyorum kendimi "şu an bu duruma kızmalıyım, sinirlenmeliyim" diyorum ama yapamıyorum. Bağırmalıyım, tepki vermeliyim , ağlamalıyım belki de çığlık atmalıyım diyorum... I ıh tık yok. İnsan bi süre sonra fazla gamsız oluyor sanırım.. Sinirlerimi aldırdım sanırım zorlasam da tepki veremiyorum hiçbir şeye.. Eskisi gibi olamıyorum ya da diğer insanlar gibi.. "Kızım iyi misin? Ben senin yerinde olsam çıldırmıştım" deseler de insanlar bana ben artık garip karşılayamıyorum olanları.. Belki de çok fazla garip şeyler yaşadığımdandır..
Tutamıyorum içimde hiçbir şeyi diğer insanlar gibi atamıyorum içime.. İki yıl öncesine kadar canımın sıkıldığını bile söyleyemeyen bu kız çocuğu iki yıldır içinde hiçbir şey saklayamıyor.. Bu sebeple çok insan gitti hayatımdan, çok insan arkamdan iş çevirdi, çok fazla hayal kırıklığı yaşadım.. Belki de bu sebepten duygusuz oldum.. Sanki insani yönümü tamamen kapamışım ve robot olmuşum gibi.. İnsan gibi görünen ama insanlıktan uzak.. Daha canımı yakamaz hiçbir şey, daha beni yıkamaz..

please forgive me can't stop loving me.